..देणे 'मंगेशा'चे !!

जगण्यावर शतदा प्रेम करण्यासाठी मराठी नवी ऊर्मी, ऊर्जा देणारे आणि अनेक अजरामर कवितांनी रसिकांच्या तीन पिढ्यांवर अधिराज्य गाजविणारे ज्येष्ठ कविवर्य मंगेश केशव पाडगावकर..

भातुकलीच्या खेळामधली, शुक्रतारा मंद वारा, सावर रे, सावर रे, श्रावणात घननिळा बसरला, असा बेभान हा वारा, निज माझ्या नंदलाला, तुझे गीत गाण्यासाठी, माझे जीवनगाणे, शब्दावाचून कळले सारे, फूल होऊनी गेले, जेव्हा तुझ्या बटांना, अशा एकाहून एक सरस भावगीतांनी रसिकांना भावनांच्या हिंदोळ्यावर झुलवले. प्रेम म्हणजे प्रेम असतं, तुमचं आमचं अगदी सेम असतं..ही त्यांची विशेष गाजलेली कविता

पाडगावकर यांची काव्यसंपदा

धारानृत्य,जिप्सी, छोरी, उत्सव, विदूषक, वात्रटीका, सलाम, गझल, भटके पक्षी, बोलगाणी, शर्मिष्ठा, उत्सव, भोलानाथ, मीरा (मीराबाईंच्या भजनांचा अनुवाद), तुझे गीत गाण्यासाठी, चांदोमामा, सुट्टी एके सुट्टी, वेडं कोकरू, उदासबोध, त्रिवेणी, कबीर (कबीराच्या दोह्यांचा अनुवाद), मोरू, सूरदास, कविता माणसाच्या माणसासाठी, राधा, आनंदऋतू, सूर आनंदघन, मुखवटे, काव्यदर्शन, तृणपर्णे, गिरकी

कण्हत कण्हत न जगता गाणं म्हणत जगायला शिकवणारे पाडगावकर आजोबा आजही तितकेच 'चिरतरुण' आहेत..
३० डिसेंबर २०१६
(चित्र सौजन्य : महाराष्ट्र टाईम्स)

          'इतकं दिलतं तुम्ही मला, खरं सांगतो माणूस केलंत तुम्ही मला...'