सुख़न..

सुख़न..
नाव थोडसं वेगळं वाटलं..

बंबैय्या हिंदीत तसं लवकर न जुळणारं.. उर्दूचा तसा फारसा संबंध नाही म्हणा ना हवं तर..
निमित्त होतं हातावर अत्तर लावुन स्वागत केलेल्या एका मैफिलीचं..

बीमार को मरज की दवा देनी चाहिए
मैं पीना चाहता हूं, पिला देनी चाहिए
'राहत इंदौरीजीं'च्या रचनेने ह्या सुरु केलेली मैफिल..

मैंने उसको इतना देखा
जितना देखा जा सकता था,
मगर फिर दो आँखों
से कितना देखा जा सकता था..

'उर्दूकी कहानी दीमक की जुबानी' ही अफलातून आहे तितकीच वास्तवाची जाणीवही करून देणारी आहे.  

है मोहब्बत हयात की लज़्ज़त वरना कुछ लज़्ज़त-ए-हयात नहीं
क्या इजाज़त है एक बात कहूँ वो मगर ख़ैर कोई बात नहीं

हफीज जालंधरी यांचं सादर केलेलं
दिल अभी तक जवान है प्यारे किस मुसीबत में जान है प्यारे ही छान होतं



'मख़दूम मोहिउद्दीन' यांनी लिहलेलं आप की याद आती रही रात भर चश्म-ए-नम मुस्कुराती रही रात भर ही सुंदर पेश केलं..


ए-वादा-शिकन ख्वाब दिखाना नहीं था ही अप्रतिम आवाजात सादर केलं
मध्यतंर कधी आलं समजलंच नाही.


स्त्रीलिंगी आणि पुल्लिंगी शब्दांची मजा सांगणारा 'दर्द लड़की होती है या लड़का ?' हा किस्साही मस्त आहे..

जावेद अख़्तर साहेबांची मैं और मेरी आवारगी ही रचनाही कार्यक्रमात रंगत आणते..

अत्तराचं अस्तित्व बहुधा नाहीसं होत असेल देखील परंतु 'सुख़न' मात्र नक्कीच मनावर कोरली जाते.

अपने सब यार काम कर रहे हैं,
और हम हैं के नाम कर रहे हैं

वेळेचं बंधन असल्याने शेवटी सादर केलेली कव्वाली ही सुंदरच
'सादगी तो हमारी जरा देखिये, एतबार आपके वादे पे कर लिया..'

प्रत्येक भाषेला एक वेगळं महत्व आहे आणि ते त्या भाषेतच समजून आनंद घेण्यात एक वेगळीच मजा आहे...
उर्दू न समजणा-यांही हा कार्यक्रम नक्की पहावा असा आहे. 
लोग डरते हे कातिल की परछाईं से, हमने कातिल के दिल में भी घर कर लिया ||
सुरुवातीला घरात सूरु केलेली मैफिल रसिकांच्या मनात मात्र नक्कीच घर करून राहील ह्यात काहीच शंका नाही..

इक दुश्मन को खुद हमसफ़र कर लिया ||

पुणेकरांनी ताकदीने सादर केलेली मैफिल नक्कीच उर्दूविषयी प्रेम निर्माण करण्याचं, असलेलं प्रेम वाढवण्याचं, मनसोक्त आस्वाद घेण्याचं काम करते.

हा कार्यक्रमाचा आढावा नाही.. त्यामुळे तिथे जाऊन प्रत्यक्ष बघूनच दाद द्यावी हीच माफक अपेक्षा.. 


९ मार्च २०१७